پیر چشمی چیست؟
پیر چشمی به انگلیسی presbyopia نامیده می‌شود. این عارضه بخش طبیعی روند پیری و یکی از بیماری های چشم است. معمولا از اوایل یا اواسط ۴۰ سالگی علائم آن شروع شده و در ۶۵ سالگی بدتر می‌شود. افرادی که دچار این عارضه می‌شوند، در مشاهده اجسام نزدیک مشکل داشته، اما اجسام دور را واضح می‌بینند.
برخی افراد پیر چشمی را با دوربینی چشم اشتباه می‌گیرند. اما این دو عارضه با هم تفاوت دارند. پیرچشمی به دلیل کاهش انعطاف‌پذیری عدسی چشم اتفاق میفتد. اما دوربینی مربوط به کاهش طول کره چشم یا کاهش انحنای قرنیه است. کاهش انعطاف‌پذیری عدسی با افزایش سن کاملا طبیعی است. در این شرایط نور به درستی خم نشده و روی شبکیه متمرکز نمی‌شود. موفقیت در زندگی وابسته به داشتن اطلاعات ارزشمند از علم روز است.
علائم پیر چشمی چیست؟
پیر چشمی باعث خواهد شد تا تمرکز بر روی هر جسم کوچکی برای شما سخت شود. اگرچه به نظر می‌رسد که این تغییرات به طور ناگهانی رخ داده‌اند، اما باید گفت توانایی فوکوس چشم شما از زمان کودکی تا زمان ابتلا به این بیماری به تدریج کاهش‌یافته است.
علائم پیرچشمی که بین افراد مسن رایج هستند، عبارت‌اند از:
- نیاز به نور بیشتر هنگام مطالعه
- تاری دید در فاصله معمولی
- نیاز به نگه داشتن کتاب یا مجله در فاصله بسیار نزدیک
- سردرد ناشی از فوکوس بر روی یک جسم نزدیک
- خستگی چشم
عوامل خطرناک برای ابتلا به پیر چشمی
اگرچه سن افزایشی عاملی مهم در ابتلا به پیرچشمی است، اما برخی داروها و اختلالات نیز می‌توانند باعث بروز این بیماری در افراد زیر 40 سال شوند. در این موارد، پیرچشمی زودرس به نمایان می‌آید.
در صورتی که سن شما کمتر از چهل سال باشد و نتوانید به خوبی بر روی اشیاء نزدیک فوکوس کنید، احتمال مبتلا به پیرچشمی وجود دارد. به همین دلیل، توصیه می‌شود که به سرعت اقدام به درمان پیرچشمی کنید.
فاکتورهای رایجی که می‌توانند به ایجاد پیرچشمی منجر شوند عبارتند از:
- افزایش سن
- مشکلات دوربینی که معمولاً شامل دوربینی‌نگرانی (فارسایی) می‌شوند.
- برخی داروها از جمله داروهای ضد آلرژی، داروهای ضد اضطراب، داروهای ضدافسردگی، داروهای ضد روان‌پریشی، داروهای ضد اسپاسم و دیورتیک‌ها ممکن است خطر ابتلا به پیرچشمی را افزایش دهند.
- برخی اختلالات پایه‌ای مانند دیابت، مولتیپل اسکلروزیس، دیسائوتونومی و غیره نیز در افراد مبتلا به پیرچشمی مشاهده شده‌اند.
- سابقه تجربه ضربه به سر نیز می‌تواند عاملی در ایجاد پیرچشمی باشد.
با توجه به این عوامل، پیشنهاد می‌شود که به بهبود و حفظ سلامت چشمان خود توجه کنید و در صورت نیاز به مشاوره پزشک متخصص چشم مراجعه کنید.
راه های پیشگیری از پیرچشمی
- پیگیری منظم و مستمر تحت نظر پزشک متخصص چشم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
- کنترل دقیق بیماری‌های مزمن مانند دیابت و فشار خون، که می‌توانند تاثیرات منفی بر روی بینایی داشته باشند، امری ضروری است.
- در صورت تجربه کاهش ناگهانی در دید، تاری دید، تنبلی یا علائمی ناشی از جرقه‌های نوری و یا لکه‌های سیاه در میدان دید، باید فوراً به پزشک مراجعه نمایید.
- استفاده از عینک با شماره مناسب و بر اس%D