بیماری پای ورزشکار چیست؟

بیماری پای ورزشکار یک نوع عفونت پوستی قارچی است.

این بیماری مختص به ورزشکاران نیست و می‌تواند در افراد مختلف ایجاد شود. اما به دلیل اینکه بیشتر در افرادی که پاهای گرم و مرطوب دارند خود را نشان می‌دهد، به این نام شناخته می‌شود. این بیماری می‌تواند باعث خارش، سوزش، پوسته‌پوسته شدن و احساس ناراحتی در پا شود. علائم آن را بیشتر در قسمت بالا، کف، پاشنه‌ و بین انگشتان پا می‌بینید. این قارچ محیط گرم و مرطوب را دوست دارد، پای ورزشکاران نیز به دلیل تحرک و تعریق، این دو فاکتور را برای آنها مهیا می‌کند. به همین دلیل این بیماری پوستی در ورزشکاران شایع است و به این نام خوانده می‌شود. داشتن اطلاعات ارزشمند از پزشکی در زندگی امروزی نقش مهمی در سلامتی و بهداشت دارد. موفقیت در زندگی وابسته به داشتن اطلاعات ارزشمند از علم روز است.

علائم قارچ پای ورزشکار

علائم متعددی برای شناسایی بیماری قارچی پای ورزشکار وجود دارند که عبارتند از:

• خارش، تراشیدن و سوزش در بین انگشتان پا یا کف پا.
• تشکیل تاول‌هایی روی پاها که معمولاً با خارش همراه می‌شوند.
• پوسته‌پوسته شدن و ترک خوردن پوست پاها، به ویژه در مناطق بین انگشتان پا و کف پا.
• خشکی پوست کف پا یا لبه‌های پاها.
• آسیب و زخم در پوست پاها.
• تغییر در رنگ، ضخامت و شکنندگی ناخن‌های پا.
• جدا شدن ناخن‌های پا از بستر ناخن.

روش‌های پیشگیری از بیماری

رعایت تدابیر پیشگیری می‌تواند خطر ابتلا به عفونت قارچی پای ورزشکار را به حداقل برساند. این نکات را در نظر داشته باشید:

1. همیشه پاها، کفش‌ها و جوراب‌ها را تمیز و خشک نگه دارید.
2. روزانه دو بار پاهای خود را با آب و صابون بشویید و بین انگشتان پاها را نیز تمیز کنید.
3. حتماً پاهایتان را خشک نگه دارید و از پودر تالک ضد‌قارچ استفاده کنید.
4. بعد از ورزش یا تمرین، کفش‌های خود را درآورید تا پاها تنفس کنند.
5. کفش‌هایی با هوا درون آن یا کفش‌های آزاد استفاده کنید، به خصوص در فصل‌های گرم.
6. قبل از پوشیدن جوراب، اطمینان حاصل کنید که پاها خشک هستند. از جوراب‌های نخی، ابریشمی یا پشمی استفاده کنید.
7. در استخرهای عمومی و اتاق‌های رختکن عمومی دمپایی بپوشید.
8. کفش‌های خود را به طور منظم تعویض کنید تا خشک شوند و از اشتراکی کردن کفش‌ها خودداری کنید.
9. حوله‌ها و ملافه‌های خود را به صورت منظم شستشو دهید.
10. اگر حیوان خانگی شما ریزش مو دارد، به دامپزشک مراجعه کنید، زیرا این ممکن است نشانه‌ای از عفونت پای ورزشکار باشد.

اگر این بیماری درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

پای ورزشکار معمولاً خود به خود از بین نمی رود. اگر درمان نشود، می تواند به سایر نواحی بدن شما گسترش یابد، از جمله:

• ناخن ها: درمان عفونت های قارچی ناخن می تواند دشوارتر باشد. آنها اغلب در برابر بسیاری از درمان ها مقاوم تر هستند.
• دست ها: یک عفونت قارچی مشابه می تواند به دستان شما سرایت کند. این زمانی اتفاق می‌افتد که پاهای عفونی خود را بخراشید یا از همان حوله برای خشک کردن پاها و دست‌های آلوده خود استفاده کنید.
• کشاله ران: همان قارچی که باعث ایجاد پای ورزشکار می شود می تواند به کشاله ران شما نیز سرایت کند. این وضعیتی به نام خارش جوک است. این قارچ معمولاً پس از استفاده از حوله برای خشک شدن پس از حمام کردن یا شنا، از پاهای شما به کشاله ران پخش می شود.

راه کارهای درمان بیماری پای ورزشکار

به منظور درمان بیماری پای ورزشکار، تخصص‌های مرتبط با پا می‌توانند اقدامات متعددی را انجام دهند، اما استفاده از جوراب و کفش‌های مناسب و تخصصی به عنوان درمان اصلی و پایدارتر پیشنهاد می‌شود. همچنین، استفاده از محلول‌ها و اسپری‌های ضد قارچ نیز می‌تواند مفید باشد. موارد دیگری که ممکن است در درمان مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از:

1. استفاده از پودرهای ضد قارچ در کفش‌ها و جوراب‌ها.
2. افراد دیابتی باید به کلینیک ارتوپدی مراجعه کنند و خودسرانه به درمان‌های این نوع عارضه‌ها پرداخته نشوند.
3. استفاده از جوراب‌های نخی که رطوبت را جذب می‌کنند.
4. حتماً پاها را پس از حمام خشک کنید.
5. تعویض روزانه جوراب‌ها.
6. بهبود پیشگیری از این بیماری از دست درمان است. بنابراین همیشه پاها را تمیز، خشک و خنک نگه دارید.
7. استفاده از جوراب‌های جذاب با تخصص ویژه برای ورزشکاران و تعویض آنها پس از فعالیت‌هایی که باعث تعریق پا می‌شود، بسیار ضروری است.

درمان‌های خانگی برای بیماری پای ورزشکار

بله، چندین درمان خانگی وجود دارد که ممکن است در پیشگیری یا کمک به درمان بیماری پای ورزشکار مؤثر باشند. این درمان‌ها شامل:

1. استفاده از برخی از روغن‌های ضروری مثل روغن درخت چای، پرتقال تلخ، نعناع و اکالیپتوس که می‌توانند از رشد باکتری‌ها جلوگیری کنند یا آن را متوقف سازند. با این حال، ممکن است که این روش‌ها به طور کامل از شر عفونت قارچی پای ورزشکاران خلاص نکنند.
2. آجوئن که حاوی ترکیبی به نام آجوئن است. این ترکیب می‌تواند از رشد باکتری‌ها جلوگیری کند یا آن را متوقف کند. با این حال، مانند روغن‌های ضروری، ممکن است به طور کامل از شر عفونت قارچی مانند پای ورزشکاران خلاص نکند.
3. محلول استات آلومینیوم که می‌تواند رطوبت یک ناحیه را کاهش دهد و به خشک شدن تاول‌ها یا پوست نرم و مرطوب کمک کند.

لطفاً در نظر داشته باشید که اگر به هر دلیلی حساسیت به روغن‌های ضروری، سیر یا محلول دارید، برای درمان پای ورزشکار خود از این مواد استفاده نکنید. همچنین، مهم است که در هر گونه درمان خانگی توصیه پزشک خود را جدی بگیرید.

کلام آخر

بیماری پای ورزشکار آزاردهنده است اما با کمک اطلاعات پزشکی روزمره ، دارو و مراقبت‌های خانگی می‌توانید به راحتی آن را درمان کنید. اگر راهکارهای رایج منجر به درمان این بیماری پوستی نشد و در کنار آن با مشکلاتی مانند بدتر شدن علائم و عفونت مواجه شده‌اید، حتما برای درمان به پزشک متخصص مراجعه کنید. نکته مهمی که باید بدانید این است که خاراندن بثورات پوستی، باعث انتشار بیماری به دیگر نقاط بدن می‌شود.